تا قبل از «هری پاتر و سنگ جادو» چیزی به اسم یک مجموعه بزرگ برای بچه‌ها و نوجوانان معنی نداشت. بهترین چیزی که بچه‌ها می‌توانستند گیر بیاورند انیمیشن‌های دیزنی و رفقا بودند. «هری پاتر و سنگ جادو» اما برای اولین‌بار مجموعه‌ی گران‌قیمتی را به همراه آورد که به زودی خیلی‌ها قرار بود از آن تقلید کنند. ویژگی منحصربه‌فردی که همیشه «هری پاتر» را از تقلیدکارانش یک سر و گردن بالاتر قرار داده اما این است که ما در رابطه با این فیلم‌ها با مجموعه‌‌ای طرفیم که به‌طور غیرمنتظره‌ای آغاز می‌شود، به‌طور قدرتمندی ادامه پیدا می‌کند و در اوج به پایان می‌رسد. تقریبا هیچ مجموعه دیگری را در تاریخ سینما نمی‌توانید پیدا کنید که در طولانی‌مدت این‌قدر کارش درست باشد.«سنگ جادو» شاید در فهرست رده‌بندی بهترین قسمت‌های «هری پاتر» در جایگاه‌های آخر قرار بگیرد، اما وقتی آن را براساس وظیفه‌ای که به عنوان آغازکننده‌ی یک مجموعه داشته بررسی می‌کنیم، در جایگاه بالایی در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های اول مجموعه‌های بلاک‌باستری این روزها قرار می‌گیرد. بزرگ‌ترین آفت قسمت‌های اول همیشه این بوده که سعی می‌کنند به هر ترتیبی که شده تماشاگران را برای دیدن دنباله‌ها متقاعد کنند و در تلاش برای این کار از انجام وظیفه‌ی اصلی‌شان که روایت یک داستان است باز می‌مانند. «سنگ جادو» اصلا در این زمینه شتاب‌زده نیست و سعی نمی‌کند با چپاندن سکانس غیرمنطقی‌ای در اوایل فیلم، یقه‌ی تماشاگران را به‌طور اشتباهی بچسبد. در عوض به آرامی وقت می‌گذارد و ریتم شمرده‌ شمرده‌اش را حفظ می‌کند. در نتیجه بهترین لحظات این فیلم زمان‌هایی هستند که فیلم در حال معرفی کردن دنیایش است. دقیقا برعکس اکثر فیلم‌های فانتزی امروز مانند witches 2020 که به تازگی اکران شده است که معرفی دنیاهایشان به بدترین شکل ممکن صورت می‌گیرد.